Gelsenkirchen (Ali Rahimli)

Gelsenkirchen (Ali Rahimli)  Gelsenkirchen ikinci dünya savaşı sonrası Amerika'da açılan ve idam cezası mahkumlarının infazı için ku...

Gelsenkirchen (Ali Rahimli) 

Gelsenkirchen ikinci dünya savaşı sonrası Amerika'da açılan ve idam cezası mahkumlarının infazı için kullanılan bir ceza evidir. Hapishane yakınlarındaki bir kasabada çıkan ve bir çok kişinin ölümü ile sonuçlanan bir kavgada suçlu bulunarak idam cezasında mahkum edilen beş kişinin öyküsüdür. Bu beş kişinin beşi de farklı ideolojik görüş ve hayat tarzlarını benimsemişlerdir. Bunlardan biri anarşist, biri dindar, biri ulusalcı, biri komünist ve bir de çıkan kargaşadan faydalanarak kasabadaki hırsızlık için girdiği evin birinde ev sahibini öldürüp altı yaşındaki kızına tecavüz eden, oldukça apolitik afro amerikan bir gençtir. İnsan ırkının benimsediği bütün vicdani değerlerin çatışmasını konu alan bu romanda kahramanlarımız zaman girdikçe bir birlerini post modern bir sevgiyle kucaklarlar.

'O kadar şey vardı ki olup biten, insan olmak verdiği dayanılmaz acı ile birlikte utanılacak bir hal almıştı.'

Romandan bazı alıntılar :

Elektrikli sandalyeye götürülerken ne his edeceğimi çok merak ediyorum. Bu lanet hücreye tıkıldığım-dan beri düşündüğüm tek şey o an. Son his edeceklerim, son düşüneceğim insanlar, son hatırlayacağım anılar. Belkide bizim aslında kim olduğumuzu neleri özleyip nelere değer verip neleri sevdiğimiz konusunda kendimizle tanışacağımız en doğru an olacak o elektrikli sandalyenin üstünde oturacağımız süre. Uçurumun kıyısından aşağı düşerken en çok neyi görmek için kafasın geri çevirir ki insan ? Hugo’nun “Bir idam mahkumunun son günü” deki gibi büyük bir tragedya mı yoksa Dostoyevski'nin "Budala"asındaki gibi sonsuz bir düzleme yayılan bir umutla mı karşılaya-cam ölümü. Belkide Camus'un “Yabancı”sındaki hayatın olanca anlamsızlığının kabullenmiş bir biçimde olu-cam. Belkide hayat kadar yaşanması güzel bir tecrübe olarak algılaya-cam ölümü. Kahretsin, ne düşünürsem düşün-eğim hepsi tam bir belirsizlik ! Otuz dokuz  yaşındayım ve bundan kırk sene önce yoktum. Bundan bir ay sonrada olmuyacam. Ama neden bu şimdi ruhumda dayanılmaz bir ıstırabın nedi oluveriyor

*

Neden özgürlüğü bu kadar seviyoruz biliyor musun, evlat ? Çünkü özgür değilsense hiç bir edeme de sahib değilsindir. En basti örneği biz insaların hayvanlra yaptığı gibi ; İnsan oğlu tarih boyu hep önem verdiği erdemleri hayvanlarla simbolize etdi. Ama işin ilginç tarafı, kötü erdemleri köleleştirdiği hayvanlara, iyi erdemleri ise köleleştirmeyi beceremediği hayvanların isimleriyle bağdaştırdı. Örneğin "zekiyse-aslan, kurnaz sa-tilki, güzelse-ceylan" yada "korkaksa - tavuk, geri zekalı sa - koyun, kötü kokuyorsa - domuz". İşte bu yüzden evlat, özgür değilsen hiç bir değerin ve erdemin yoktur.

*

'Ben de tanrıya en az senin kadar nefret ediyorum, teğmen. Hatta tanrı iğrenç biri de ola bilir, kabul ediyorum. Fakat yarattığı her kadın için takdir edilmeyi hak ediyor.'

*

Niye bu toplumda her düşünen beyin bir kurşun yemek zorunda ? Nedir bu düşünen, sorgulayan, ve eleştiren insanlara karşı duyulan nefretin kaynağı ? Neden bu insanların söylediği düşüncelere karşın daha mantıklı argümanlar geliştirmeyi denemiyor hiç kimse? Neden illa birilerini vurmamız gerekiyor ? Bu devlete birileri kitapları yanlış mı çeviriyor ? Yani Descartes 'Düşünüyorum öyle ise varım' demişti. 'Düşünüyorum öyle ise vurun' değil.

*

- Şu lanet hapishanenin bütün hücreleri böcek kaynıyor !

- Edebiyatı sevdiğini sanırdım, teğmen ?!

- Söyler misin, bu kahrolası böceklerin edebiyatla ne ilgisi var ?

- Kafka teğmen, Kafka...

*

- sen Tanrıya inanır mısın Alvy ?

- Sen ne diyorsun ?! Amına bile korum !

Ali Rahimli / 'Gelsenkirchen' romanı